Büyük umutlar taşıyarak, kazanacağımızı sandığımız Çek Cumhuriyeti karşılaşmasını da kaybettik...

Sessiz ve sanki ''sipariş edilerek'' tribüne taşınmış ve de ellerine birer bayrak verilerek, ''Haydi Milli Takımını destekle'' dediğimiz toplumun ruhu bedeninden ayrılmış gibiydi... Bir ülkenin ulusal boyutlardaki bir ekibini desteklemek için yüreğine, "Kor" düşmeliydi.. Ve sakatların kadro zenginliğine darbe indirdiği bir süreçte, ''Silah çekme'' açıklaması, ölü toprağının Şükrü Saraçoğlu'na taşınmasına olanak sağladı... Karşılaşmayı önde götürdüğün ve çok çok iyi oynadığın bir zaman diliminde, seyircin karşılaşmayı tiyatro gibi izliyorsa perdeler erken iner...

Sürekli yineliyorum;

Bu ülke insanını ayrıştırdılar... En ürkütücü yanı ulusal duygularını yok ettiler... Sevincimizi, üzüntümüzü statik bir kulvara indirdiler, ''Gülün'' diyorlar, gülüyoruz !!!!!!, ''Hadi şimdi de ağlayın bakalım'' dediklerinde anamızı bile ağlatıyorlar, tepkisiz izliyoruz...

Ben umudumu asla yitirmedim...

Bu ülke insanı, ruhunu bedenine mutlaka yeniden gönderecektir...