İŞTE İZZET ÇAPA’NIN RÖPORTAJINDAKİ O BÖLÜM

 

 

- Babamın mezarına geceleri gider sevdiği türküleri okurum, başarılarımı ya da başarısızlıklarımı anlatır, dertleşirim. Bir seferinde mezarının başına ışık bağlayıp üç gün orada yattığım bile oldu. Bizim oralarda; İstanbul’daki gibi 5-10 dakika durulmaz mezar başında.

 

 

- Düşünüyorum... Toprağın altından sessiz bir çığlık gelir. Önemli olan onu duyabilmek. Ben o çığlığı duyanlardanım.

 

 

- Kim bilir, belki de... Hatta köyde “Mezarlara şarkı söylüyor” diye espri konusu bile oldum. Ben de onlara “Buradakiler istek yapmıyorlar, arkamdan konuşmuyorlar, ne söylersem dinliyorlar. Böyle seyirciye kurban olayım” diye cevap verdim. Şaka bir yana mezarlıklar ruhumu terbiye ediyor benim.