Eskiden Çankırı Büyük Cami’de kılınan cenaze namazından sonra mevta musalladan omuzlara alınarak, defin için Akkız Çalısı güzergâhından Sarı Baba Mezarlığı'na götürülürdü… Cenaze güzergâhı, bugünkü mezarlık caddesiydi…

Mezarlık caddesi üzerinde 30’lu yıllarda var olan dükkânlardan biri de kimine göre, "zırdeli", kimine göre "yarı deli", kimine göre de "sırlı bir adam" olan kundura tamircisi idi…

“Yuh Baba” olarak Çankırı’da nam salan kundura tamircisi, mezarlık güzergâhındaki dükkânının önünden cenaze geçerken kimi zaman çıkıp, “Yuh senin ervahınaaaa!” diye nida edermiş…

Bazen de cenazenin etrafında çocuklar gibi döneleyip, sevinçle oynarmış…

Bu durum mevtanın kabir hali güzel olursa sevinçten oynadığına, eğer tersi ise kızgınlıktan bağırıp çağırdığına işaretmiş... 

Bir gün kunduracının karşısındaki bakkal rahmetli olmuş…

Bakkalın cenazesi diğer cenazeler gibi kunduracının dükkânının önünden geçerken dışarı fırlayan Yuh Baba, “Yuh senin ervahınaaa…” diye ona da saydırmış…

Bu duruma hem çok kızan, hem de çok içerleyen bakkalın oğlu, yine de ses etmemiş komşuluk hatırına… Etmemiş ama o günü de bir kenara yazmış.

Gün gelmiş, Yuh Baba namıyla bilinen ayakkabıcı da Hakk'ın rahmetine kavuşmuş…

Büyük Cami'den kaldırılan omuzlardaki cenaze tam dükkânının önünden geçerken, komşu bakkalın oğlu cenazenin önüne geçerek “Yuh senin ervahınaaa…” diye avazı çıktığı kadar bağırmış ki; tabutun kapağı fırlayıp yere düşerken;

Yuh Baba: "Eğer ben de baban gibi hak yedim, mazlumlara eziyet ettim ve gırtlağımdan haram geçtiyse benim de ervahıma da yuh olsun!" diye karşılık verip geri yatmış tabutuna...

Cenazeyi taşıyanlar korku ve şaşkınlıkla anında çil yavrusu gibi dağılmış…

Yuh Baba’nın sırrı aşikâr olunca, tekrar toplanan cemaat, cenazeyi Akkız Çalısı'nın karşısındaki dükkânının köşesine defnetmiş, daha sonraları mezarın önüne bir de çeşme yaptırılmış.

Günümüzde maalesef ki o çeşme akmıyor artık... 

Ervah / ervâh / ارواح / اَرْوَاحْ (Tekili: Ruh) Ruhlar. Canlar.