Demokrasi iki kez imbikten geçmiş yıllarca mahzenlerde ahşap fıçılarda bekletilerek olgunlaştırılmış bir konyak gibidir; uzun çaba ve emek, nesilden nesile aktarılan geleneksel kültür, medeniyet ister…
Gökten zembille demokrasi inmez.
"Bugünden itibaren artık demokrasi ile yönetileceğiz, artık kendi kendinizi yöneteceksiniz, yöneticilerinizi siz seçeceksiniz" diyerek halkın demokrat olmasını beklemek çok büyük bir devrim ama yürümeyecek bir hayalden ibarettir.
Bu, koyun ağılına girip “siz artık koyun değil birer ineksiniz, günde 20 kilo süt vereceksiniz” demekle aynı şeydir.
Koyuna “sen artık ineksin” demekle koyun inek olmadığı gibi, kültür ve sanatla uzak-yakın hiçbir alakası olmayan, açlıktan kırılan, okumayı, yazmayı dahi bilmeyen bir topluma demokrasi müjdesi vermekle de o ülke demokrat olmaz.
Nitekim olmadı…
Mustafa Kemal Atatürk devrimleri ile bu toplumu dönüştürmeye, ileri ve muasır medeniyetler seviyesine çıkarmayı hedefleyen büyük bir atılım başlattı; fakat vefat ettikten sonra devrimleri ihmal edilir oldu. Devrimler bir saç ayağı gibiydi, biri olmazsa öbür taraf çöküyordu; tıpkı bir çocuğu serbest bırakınca ders çalışacağına bilgisayarda oyun oynaması gibi, halk bu devrimleri özümseyip benimseyeceğine alıştığı gibi yaşayarak kolay yolu tercih etti ve sonunda demokrasinin gerçek değerini anlayacağı günlere geldi çattı…
Artık yol ayrımına geldik
Demokrasi bu değil, adına ne derseniz deyin ama demokrasi derseniz biraz ayıp oluyor. Pazarda sergiye hıyar koyup “çileğe gel, çileğe gel” diye bağırarak hıyar satan pazarcı gibi belki malını satarsın ama onu alan, emin ol çilek diye almıyor, hıyarı alıp cacık yapıyor. Senin sattığın hıyardan da ancak cacık oluyor…
Fakat…
Artık senin sahtekârlığından bezdik, bize çilek diye hıyar satmandan usandık. Bunu bir danışıklı dövüş zannetme. Yıllardır cacık yiyoruz, zannetme ki bu halk senin sattığın hıyarı alıp pasta yapıyor.
Yeter artık!
İnsanlar çilek alıp pasta yapmak, pasta yemek istiyor.
Sen hıyar satmak istiyorsan, sat ama adına “hıyar” de “çilek” değil.