'Ulan Yavuz bıktık senin hikaye masallarından' diyeceksiniz ama ben yine de bir hikaye, kıssadan hisse anlatacağım size.
Aslında bu kıssa ve hisseleri hepimiz biliyoruz. Benimkisi kıssayı ve hisseyi sahibine vermek.
Buyrun alsın herkes üstüne düşeni...
Rahmetlik fare kırların ve alanların en muzurnas mehluku imiş. Yaratıldığında kuyrğgu hep havada dik gezermiş aynı araba anteni gibi. O kadar muzur o kadar zındıkmış ki tüm hayvanlar fareden indallah etmişler. Zerre kadar fare ne yapar demeyin sakın ha yaptıklarını bileseniz?
Mesela arıların kovanına çomak sokar kaçarmış. Tilki tam uyuyacak, bu mendebur fare gelir tilkinin kulağını ısırır kaçarmış. Ayı eğilmiş su içecek arkadan olmaz hareket çekip bandiği atar kaçarmış.. Hele kurda yaptıkları yok mu?
Kurt tam uluyacak kurdun ayağına deve dikeni batırıp nezalim ulumayı cıyaklatmaya çevirirmiş. Kısacası hayvanlar alemi bu fareden indallah etmiş.
Ve bir gün toplanıp kararlarını vermişler 'Gidelim bu fareyi aslana şikayet edelim yoksa bunun elinden çekeceğimiz var' deyip bilge baykuşa dilekçe yazdırmaya gitmişler.. Durumu farkeden farenin birden aklı başına gelmiş varmış yanlarına demiş ki:
- Ey hayvan kardeşlerim biliyorum ben sizleri dirliksiz ettim benden hoşnut değilsiniz. Hepinizden özür dilerim. Beni aslana şikayet etmezseniz ben de size söz veriyorum bir daha asla size bu nahoş hareketleri yapmayacağım beni affedin ne olur, demiş...
Hayvanlar farenin bu akıllı hareketini beğenmişler ve hayvanca bir saflıkla fareyi bir daha bu hareketleri yapmamak kaydı ile af etmişler yeniden aralarına almışlar.
Fare bir iki gün çok iyi olmuş. Sabah erkenden kalkıp herkese günaydın demelermi demezsiniz! Yorulana su vermeler mi demezsiniz neler neler. Fare pek bir güzel olmuş... Fakat on onbeş gün sonra tamam fare artık uslandı diyecekken birden kedi yavrularının kulaklarını ısırmış, köpeğin kafasına taş vurmuş. Ölen uykusundaki ayının burnuna çöp sokmuş, kurdun ayağına bu sefer aluç dikeni saplamış yani yine eski fare olmuş.
Hayvanlar da bu böyle olmayacak deyip dilekçelerini de alıp aslana muracat etmişler...
Aslan kürsüsünden dilekçeyi okumuş ve kediye demiş ki; Derhal git şu fareyi bul ve parçala demiş
Aslandan parçalama izni alan kedi son hızı ile fareyi aramaya başlamış.
Fare durumu fark etmiş ve sahada bir o yana bir bu yana kaçıp saklanacak yer aramaya başlamış. Hayvanlara yalvarmış 'Ne olur beni saklayın, kedi beni ödürecek' dediysede hiçbiri saklamak istememiş fareyi. En son ineğe gitmiş fare 'Aman inek abla ne olur beni sakla' diye dil dökmeye başlamıs ve ineği ikna etmiş iyi fare olacağına.
İnek fareye demiş ki; 'Git arka ayaklarımın arasına gir' demiş. Ve fare söyleneni yapmış. İnek koca bir pohu farenin tepesinden aşağı boca etmiş. Fakat kuyruk dik olduğu için yukarıda kalmış. Kedi de kuyruktan anlamış ki fare pohun altında. Gelmiş kuyruğundan yakalamış fareyi bir oraya çarpmış bir de bu yana çarpmış. Pohtan temizlediği fareyi bir güzel parçalayıp atmış. (Acıdınız değilmi fareye)
Şimdi gelin toplanın etrafıma...
Hikayenin yazarı der ki: Üzerine her poh atanı düşmanın sanma... Seni her pohtan çıkaranı da dostun sanma...
Ve asla asla ümüğüne kadar poha batmışken kuyruğunu asla dik tutma...
- Bu millet yerin yedi kat dibinde ekmek derdine düşmüşken neredeydiniz?
- Bu millet evini damını viran bırakıp sırtına yorga sardıgında neredeydiniz?
- Bu millete tarlasını tapanını terk edip elin kapılarında maraba olurken neredeydiniz?
- Bu milletin çocukları zındalarda kazıktan geçirilip darağaçlarında sallandırılırken neredeydiniz?
- O mezhep bu mezhep kavgalarında sahi siz neredeydiniz?
- Ya o o millet ebu millet kavgalarında sahi siz neredeydiniz?
Ben sizin nerde oldugunuzu gayet iyi biliyorum. Bulunduğunuz yerden derhal inip halkın arasına karışmazsanız şu ya da bu demeden sarılmazsanız sahadakilere. İnanın durumunuz pohun altındaki fareden daha vahim...
Benim milletim adına hala umutlarım devam ediyor... Bir gün muzurnas farelerin topundan kurtulacak...