Eskiden pazara her derde deva ilacı satan adamlar gelirdi. Adam, çok ciddi tavırlarla yanında getirdiği masaya çıkararak, yanındaki büyükçe bir çıkını açar, içinden bir kavanoz çıkarır ve bağırmaya başlardı.
Bir, iki derken onlarca meraklı göz, pazar alşverişini bırakır, adam ne söylüyor diye önce ilgisizce adama bakmaya başlardı.
Adam bir yandan konuşur bir yandan kalabalığın kendisine olan ilgisini ölçer bir yandan da elinde bulundurduğu kavonuzun içindeki yılanın ne denli tehlikeli olduğunu söylerken, kalabalık da yavaş yavaş adamın önünde toplanır, meraklı gözlerle ve can kulağı ile adamın ne dediğini anlamaya çalışırlardı.
Derken yavaş bir hamle ile kavonozun içindeki uyuşmuş yılanın kafasından yakalar ve kavanozdan dışarı çıkarır ve tekrar başlardı anlatmaya...
Bu arada yanındaki yardımcısı, masaya, içinde şişeler olan kutuları özenle dizmeye başlardı.
Adam da 'şahmeran' diye yutturduğu yılanla gösterisini tamamlar,kalabalığı şöyle bir kontrol ettikten sonra 'Şimdi bu yılanı neden buraya getirdik sayın hemsehrilerim.' der, kavonoza koyduğu yılana bir daha baktıktan sonra, yardımcısının eline verdiği şişeyi kalabalığa gösterek başlardı şişenin içindeki ilacın maharetlerini anlatmaya.
Basurdan tutun da saç dökülmesine kadar, saç dökülmesinden tutun da kısırlığa ve daha daha nelere iyi geldiğini anlata anlata bitiremediği bu ilacı, hediyesi bir liraya halka yardım adı altında birer ikişer satmaya başlardı. Bazıları hem kendisine hem komşusuna hem de şehirdeki yakınlarına alırdı bu mucize yılan tılsımlı her derde deva ilaçtan.
Ne günlerdi.
O günlerde bizim köyde Amerikalılar'ın aya çıktığına inanmayan o kadar çok adam vardı ki. İlginçtir yılan tılsımlı ilacın müşterileri de yine aynı adamlardı. Yılan tılsımlı ilaçları satanlar şimdi ne iş yaparlar ben bilmem ama her seçim zamanında bir kişinin etrafında toplanan binlerce insanı gördükçe hep o her derde deva ilaç satıcısı ve Amarikalılar'ın aya çıktığına inanmayan bizim köylüler gelir aklıma nedense...
