Evreni yarattığına inandığımız yaratıcının hata yaptığını hangimiz söyleyebilir ya da düsünebiliriz
Mesela, deveden kuş doğmaz veya köpekten de balık doğmaz velakin hem devekuşu var hem de köpek balığı, hatta denizatı bile var.
Lakin köpek balıkları havlamaz, devekuşlarının da hörgücü yok, denizatı da çölde dört nala gidemez..
Yani adı ne konursa konsun hiç bir yaratık, insan kadar değişken olamaz... Çölde kutup ayısı veya penguen yaşayamaz veya kutuplarda fil, zürafa gibi hayvanlar yaşamaz.
Oysa insan böyle değildir.
Nerede doğarsa doğsun dünyanın her yerine uyum sağlar ve yaşar...
Yaşar lakin nasıl yaşayabilir?
Soysuz ve köksüz...
Kökünün sapsız kalması nasıl bir durumsa, sapın da köksüz kalması aynı derece soysuz bir durumdur....
İste bu nedenle insanlar köklerinden ve saplarından ayrı yaşayamaz...
Ağaç diplerinde, kökün kenarından, bazen de ağaçların gövdelerinden fışkıran dallar vardır. Bunlara bazı yörelerde 'fışgın', bazı yörelerde 'piç', bazı yerlerde ise 'hayırsız dal' denir. Bazen de atın tohumu eşekte katır, bazı yerlerde de ahlat ağaçları armut verir..
Bunların hepsi de soysuz ve köklerine sadık değildir. Tıpkı bir babanın ve ananın hayırsız evlatları gibi...
Geçenlerde bir film izledim.
Alaska'da doğan balıklar, yıllar sonra doğduğu toprağın sularına gidip ölüyorlar. Ölmeden önce de yerlerine binlerce lavralarını bırakıyorlar..
'Balık' deriz ama balık dediğimiz yaratıklar bile insan kadar vefasız, insan kadar hain, insan kadar namusuz, insan kadar köksüz ve soysuz değil...
Nasıl özlemişim nasıl...
Kar yağarken anamın ve babamın elleri ve o yoksullukları ile yaptığı avludan karın yağmasını seyretmeyi...
Hangi servet, hangi makam, hangi sıcak ev verebilir bu saf ve doğal duyguları?
Dedim ya kök başka sap başka...
Lakin şu avlunun haline bakınca, bazen düşünmüyor da deyilim! Ya anam babam ya da Tanrı yanlış yaptı veya ben yanlış yapıyorum... Ama 'iyi ki yanlış yapıyorum' demeden de edemiyorum
Şu an Orta'da kar yağıyor ve dibine kadar babamı ve anamı yaşıyorum...
Herkese bir şeyler, bana da anam, babam bir de şu fakir avlu kaldı...
Bir de yazın serin, kışın kar yağan Orta geceleri...
Varın sağlıcakla kalın..