Bir Kurban Bayramına daha eriştik, çok şükür, çok şükür bu günleri de gördük.
Bu bayramda geçip giden diğer bayramlar gibi kimileri için bayram olacak, kimileri için de kaybettikleri yakınları ile geçirdikleri eski bayramları hatırlayıp hüzünlenecekleri günler.
Kimileri geleneksel bayramları inatla kutlamaya devam edecek, kimileri de tatil için dağ mı, deniz mi çoktan otellerde, motellerde yerlerini ayırttı bile.
Kimileri garip gurebayı, evsiz barksızları çoktan unuttu. Gamı, gasaveti, derdi kederi bir yana bırakarak, televizyonlardaki köçekleri, köçek gibi oynayan "bizim oğlanları" seyrederek günlerini gün ediyorlar.
Arefede mezarlıklar, bayramlarda büyükler ziyaret edilirmiş, dargınlar barışırmış, kucaklaşırmış;
“Geç bunları anam babam, geç bunları”
Adı üzerinde Kurban Bayramı bu bayram, hali vakti yerinde olan vatandaşlar kurbanlarını, sağlıklı, temiz ortamlarda, tekbirlerle, dualarla kesecek, muhtaç durumda oldukları için kurban kesmeyenlere paylarını verecekler.
Yani apartmanda komşuların helva, aşure dağıttığı gibi birbirlerine et dağıtarak ‘et bayramı’ yapmayacaklar.
Öyle mi?
“Geç bunları da bir kalem”
Kurban eti dağıtımı yapılırken en yakındaki ihtiyaçlıdan başlanması lazımmış.
Muhtaçların ırkı, mezhebi sorulmazmış, akla getirmek bile ayıpmış.
Öylemi?
Ayrımcılığı körükleyenlere, "densiz ve soysuzlara" ne demeli?
Kurban Bayramı öncesi ‘kurban’ olanlara ne demeli?
Çankırı dernekleri, federasyonları bu sene kurbanı çifter çifter kesti ve yerel seçimler öncesi, meydan dalkavuk, çapsız aday adaylarına kaldı.
Ölen öldüğü ile giden gittiği ile kaldı...
“Onu da sonra anlatırım, fakat”
En kötü gününüzün ‘eski bayramlar’ gibi olması dileğiyle herkesin bayramını en içten dileklerimle kutlarım.
Merak edene: Bu yazı küçük ilaveler ve düzeltmeler yapılmadan önce ilk defa 04 Kasım 2011'de www.sozcu18.com'da yayınlanmıştır.