İki yıldan bu tarafa üzerinde çalıştığım 'Çankırı'da Oğuz Boylarının Yerleşimi' adlı taslakla ilgili olarak Eskişehir ve Ankara Kalkınma Ajanslarına gönderdiğim makaleler oldukça yordu. Bir yerlere kaçmak gerekti ama neresi? Yer mi yok, diyeceksiniz. Halkla sohbet için birkaç ilçeyi dolaşalım dendi, diğer bir teklif de Kurşunlu'daki dostumdan geldi. 'Gel balık tutalım stresini at' yönünde idi. İkisi de güzeldi. Bir başka zamana erteledim. Birine gidip diğerine gitmemek olmazdı.
Sabahın yedisinde yollara düştüm. İstikamet Çankırı. Nihayet yılan hikayesine dönen Ankara girişi asfalt bitmiş, refüj yapılıyor. Tatlıçay'ın yaz boz düzenlemesi son dört yılda kaç defa yapıldı unuttum. Birileri birilerine koltuk çıkıyor. Emniyet müdürlüğü binası natamam. Ne hikmetse yatırımları gerçekleştiren yüklenicilerle hep sorun çıkıyor. Suçlusu sadece yükleniciler değildir herhalde! Rastgele diyelim. Bir de müjde verelim Yapraklı çıkışına Hilmi Efendi levhasını yerleştirmişler. Diğer tarafta eski adları Kavra, Boyalıca olan köylere giden yol levhası gözükmüyor. Gözüküyor da göremedik mi? Yolları bilmeyen gelmesin bu kadar basit.
Gürmeç'e yakın yol üzerinde terkedilmiş yerleşim yeri
Yapraklı yoluna düştüm. Kampüsün yolu daha toprak ne zaman asfaltlanır ilgilisi bilgilisi bilir ve lütfeder. Rektör çırpınsın dursun! Yüklü köyden Tatlıpınar'a geçtim. Oradan Kaymaz'a geçeceğim. Köyün içinde yol çatallaşıyor sağa mı sola mı? Yol soracak kimse de yok. Hadi dedim sağa gitmek moda ben de sola gidiyim diyerek direksiyonu kırdım. Neyse ki vatandaşın birisine rastladım ve durdum. Doğal olarak selamlaşma ve yol sormadan sonra vatandaş arabaya bindi. 'Ben de o tarafa gidiyorum sana yolu göstereyim' dedi. Beni sorguladıktan sonra kendisinin kavak mantarı hastası olduğunu ve mantar toplamaya gideceğini söyledi. Yolu da tarif etti.
Kavaklık alan bitti, mihmandarım arabadan indi. Düştüm Kaymaz yoluna. Kaymaz'a geldim yol çatal, şansıma kamyonette satış yapan vatandaşın etrafında birkaç kişi var. Subaşı'na nasıl gideceğimi sordum. Sırtında motorlu testere olan vatandaş 'ben o tarafa gideceğim' dedi. Şansım iyi gidiyor dedim kendi kendime. Tatlıpnar-Kaymaz-Subaşı arası yol tam anlamıyla rezalet. Yol değil keçi yolu. Yamaçbağı'na ulaştığımda ağaç kesen birilerine rastladım. Beşdut yolunu sordum. 'Doğru git' dediler. Berbat bir yoldan iki yerleşim yeri geçtim. Haritada Yabanlı, Söğütlü yazan. Adı yol, tehlikeli, virajlı, toprak yol. Manzara çok güzel ama yol felaket. Terkedilmiş 8-10 evden oluşan virane bir yerden geçtim. Etrafta ne köy var ne mezra. Tilkinin bakır yaptığı yerler anlayacağınız. Allah buralarda yaşayan köylülere sabır, güç ve kuvvet versin.
Yamaçbağı-Gürmeç yolunun ey iyi bölümü
Neyse camisi olan ve 'Gürmeç Köyü Camisi' yazan levhayı okuyunca rahatladım. Gürmeç Dede türbesini solda bırakarak yola devam ettim. Yol Gürmeç'ten sonra kötü ama işlek yola benziyor. Durum beni rahatlattı. Gelen giden oluyor diye. Gene bir yol ayırımına geldim düz devam ettim. Beşdut'a ulaştım. Dönüşte Satıyüzü-Gazibekir-Ağzıbüyük-Kuzuköy-Ovacık üzerinden Çankırı'ya ulaştım.
Of be dünya varmış.
Gürmeç-Beşdut arası
Uzun uzun yol güzergahını anlattım. Gezdiğim bölge bakımsız, terkedilmiş köylerle dikkati çekiyor. Karşılaştığım köylülerle yaptığım sohbetleri başka bir yazıya bırakıyorum. 'Çankırı'da güzel yatırımlar yapılıyor gene de tenkit ediyorsun' diyorlar.
İki güzel yatırım var birisi Çankırı'ya Güldürcek'ten getirilen içme suyu. Bunun da maalesef kent içi şebekesi yapılmamış durumda. İkincisi Orman-Su İşleri Bakanlığı'nın Acı Çayın ıslahı projesi. Islah sonrası kazanılan alanın kimlere peşkeş çekileceğini düşünmek bile istemedim. Bir de Acı Çay çöplük olmuş. Pislik ve pis görüntü.
Boyalı yoluna, 'alanımız yok ama uçağımız var' diyerek yerleştirilmiş uçaktan Çankırı'ya bakın, Acı Çayın pisliğini, imar düzensizliklerini görün. Sonra da eleştirenleri eleştirme hakkını kendimizde bulalım.