Nazım Hikmet, Çankırı hapishanesinden Piraye'ye yazdığı mektuplarında; “Bilmiyorum, neden / aklımda hep / ilkönce senden duyduğum / Çankırılı bir cümle var; Pamukladı mıydı kavaklar / kiraz gelir ardından” demekte.

Oysa ben, şairin, bu “Çankırılı cümleyi” eksik duyduğuna inanırım hep. Bence doğrusu “Pamukladı mıydı kavaklar, ‘Dümelli Kirazı’ gelir ardından” olmalıydı.

Hani şu birazı dosta giden, gülgillerden, etli, sulu, pembeli beyazlı, allı morlu cennet taamı var ya…

Hatta; “arkamdan dut gelmese, herkesi sapım gibi incecik yapardım” dediği rivayet olunan.

İşte O!

Dümelli Kirazı.

Şimdilerde ise "Eldivan’ın Kirazı" deniyor. Ben her zaman olduğu gibi bu konuda da biraz tutucuyum ve Dümelli'de ısrarcıyım.

Bu günlerde, festivalini yapıyorlarmış, efendi ağaların şenlik, bayram demeye dilleri dönmediği için, özentiden olsa gerek, yabancı kökenli bir kelime olan festivalde ısrarcı bay başkanlar.

Sözde değerlerimize sahip çıkıyoruz ya…

“Festival” kapsamı içinde, “rehabilitasyon merkezi" açılacakmış. Trapp-skeet yarışması yapılacakmış. Gündüz vakti havai fişek gösterisi bile yapılacakmış.

İyi ki misafirler, seğmenlerle karşılanıyor. O da olmasa, kendinizi Avrupa’nın ortasında bir yerde “faşinge” katılıyor sanabilirsiniz.

Korkum odur ki, önümüzdeki yıllarda adını “cherry festival” yaparlar.

Eskiden öyle miydi? 

Kavaklar pamukladı mıydı, Dümelli Kirazı gelirdi ardından ve biz;

Göl Bahçe'de, Park'da, Saray Köyde, Dümelli'de bayram yapardık.

Bayramlar mı eskidi, yoksa bizler mi yaşlandık!