Adanalı yalnız kaldığında, canı sıkıldığında ya da yapacak bir işi kalmayınca, telefona sarılır arkadaşını arar; "Gardaş vaktin varsa gel de iki Mavra atalım'' der...

Bir başka kişi konuşmaya tanıklık ediyorsa ve önemlisi Adanalı değilse, telefon görüşmesinden bir şey anlamaz, anlayamaz...

Mavra'nın sözcüğünün tek başına anlamı anlamsız gibi gelir anlatmak istediğin kişilere...

Mavra'nın içi söyleyen tarafından doldurulmalıdır...

Yeni yalanlar, yeni hayal ürünleri kitabına uydurularak mutlaka üretilmelidir...

Yalan başta olmak üzere, aklınıza ne geliyorsa...

Olaylar abartılır... Anlatımın başında söyledikleri unutulur, bir başka yerden bir başka yalana dayalı söylem başlar!

Mavra'nın bazen dini imanı yoktur sallar da sallar; "Gardaş Büyük Saat yan yatmıştık.. Nerede ise devrilecekti.. Allah seni inandırtsın, kırk kişi güç bela doğrultabildik...

(+ Büyük saat yukarıya doğru 22 metre yüksekliğinde Adananın tarihsel, sembol yapıtlarından biridir+ )

Mavra'nın tarihsel oluşumun, yalanlara parçalanması evriminde, yalanların inandırıcı tarafının fazlalığı nedeniyle, Mavra sallamak, atmak ya da söylemek artık ustasının ve maharetin işi haline geldi... 

Adana'nın ünlü bir Ulus Parkı vardı...

Seyhan Nehri'in kıyısında, Kız Lisesi'ne komşuydu...

Eski Vilayet binasının önünde, mis gibi narenciye kokak bir huzur alanıydı...

Parkın girişinden itibaren kapsamı alanın sınırları, ilkel bir duvarla örülmüştü..

Duvarın özelliği, Mavracıların üzerinde oturmasıydı...

Mavra atacak kişi aklına bir yalan, ya da kurgu bir konu gelirse, duvardan atlar başlardı Mavra'ya; Lan efendi.. Adamın birinin ayağına seyyar satıcının tezgahından bir fındık düştü.. Günlerde beri ayağı alçıda hastane de yatıyor... 

Hiç kimse itirazda bulunmazdı...

Çünkü; Az sonra bir Mavracı çıkacak belki de, fındığı leblebi yaparak daha ilginç bir konuyu anlatacaktı...

Özetle; Bende, bu gece sonlandıracağımız 2020 yılını çocukluk yıllarımın Mavraları ve Mavracılarına benzetirim.

Yarabbi, ne Mavralardı ama!....