"Bir kişi dahi katılsa bu organizasyondan vazgeçmeyin" (Sabri Yakar)

 

                                                                                                        

 

Kuzen, bir kimsenin teyze, hala, amca ve dayı çocuklarıdır. Kuzen sözcüğü Fransızcadan, dilimize geçen bir sözcükte olsa, günümüzde sıkça kullanılmaktadır.  

 

Geniş anlamıyla, kuzen bir kimsenin geniş ailesindeki akrabalardan birisidir.

 

Bu kısa girizgahtan sonra, işte biz kuzenlerin hikayesi, “Uzak çağların yakın kenti” Çankırı’nın, sırtını Ilgaz Dağlarına yaslamış güzel, şirin ve yeşil köylerinden birisi olan Handırı'da başlıyor.

 

Çakır Ahmet ile “Iravak Balı” Havva’nın hikayesi bu…

 

Her şeyden önce sevgi vardı. Yer, ay, gök, güneş vardı.

 

Bu gök kubbenin altında, kulaklara sevgi sözcükleri fısıldayan Çakır Ahmet vardı.

 

Adem ile Havva’nın cenneti gibi kendi mütevazı cennetlerinde, kesme taşlı Uzunyol’un başında, kapının eşiğinde eşi Havva’yı, görür görmez; “Karagözlüm, Iravak (Süzme) Balım” diye sevgi sözcükleri fısıldayan ve mutluluğun resmini çizen, her daim güler yüzlü Çakır Ahmet’in yeryüzüne saçtığı sevgi tohumları öyle bir gün geldi ki büyüdü, başak verdi. Birler, onlar, yüzler oldu.

 

Kız büyüdü, oğlan büyüdü. Gelin oldu, damat oldu. Torun, torba oldu.

 

Bir iken, onlar, yüzler olanlar, birlerden birisi, gidenlerden birisi Sabri Yakar dayılarının, amcalarının sözünü ülkü edindiler, düstur edindiler.

 

 

Bu söz üzerine beş senedir bir araya gelerek, amcalarının/dayılarının bu sözünü şiar edinen, kuzenler (torunlar) , damatlar, gelinler ve çocukları bu sene beşinci kez bir araya geliyorlar.

 

Kimisi “çakır gözlü”, kimisi “karagözlü” kuzenler ve ardılları, ama hepsi “Iravak Balı”

 

 

Iravak: Süzme Bal. (TDK Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)