kendime kızdım! Kızgınlığımın nedeni aslında gazeteciler için bildik; “Ben neden atladım bu haberi?” sendromundan kaynaklanıyordu!

Ve o an kendime söz vermiştim, Çankırı’ya ilk gittiğimde her ne olursa olsun zaman ayırıp, konuyla ilgili bir haber de ben yapacaktım! Nitekim üç gün boyunca bölgede “özel haber” peşinde koşturduktan sonra, Ankara dönüşünde 15 dakika da olsa Abalı İşhanının ikinci katında o şirin ve oldukça hoş mekanda nefes alma şansını yakaladım!

Ancak ziyaretim Leyla Yıldırım hanımefendi için hiç de uygun bir zamana denk gelmedi! Neden derseniz, benim mekandan içeriye girdiğimde Leyla hanım, dinlenmek üzere sedire uzanmış!

Kendisine haber verdiklerinde, ben de mevcut durumdan kendi adıma pek mutlu olmadım ama, yapılacak başka bir durum da yoktu! Kısa süre sonra karşımda, hayat dolu bir hanımefendi vardı!

Kendimi tanıtıp konuya girdikten sonra, dakikalar hem verimli hem de hoş geçti! Leyla hanım, 2003’te kaybettiği eşi göz doktoru Ali Vural Yıldırım’ın Çankırı’ya tayin olarak atanması ile Çankırı serüvenine başlamış! Eşinin ölümü ile de Çankırı'dan ayrılmayı düşünmek yerine, bilakis çok daha sıkı sarılmış bu şehirde yaşamaya! Ve bunu da somut olarak ortaya koymak için, hiç de kolay olmayan ancak "emek + sevgi + paylaşım" duygusuyla ortaya çıkabilecek menüler hazırlamaya başlamış!

Gerçekten karşımda tamamen “Yaşadığı zamanı, çevresine faydalı olma düşüncesiyle yaşadığını gösteren” bir hanımefendi vardı. Yaptığı işten son derece mutlu olan Leyla hanım “Eşim Ali Vural Yıldırım göz doktoruydu. Çankırı’da kendisini tanımayan yoktur! 2003’de vefat etti. İki oğlum var. Ben de hayatımı bankada çalışarak kazanıyordum. Emekli olunca çalışmadan yapamayacağımı anladım. Önce bir arkadaşımla başka bir adreste yine bu işi yaptık. Ancak olmadı. Daha sonra ben ayrıldım ve eşimin muayehane olarak kullandığı burayı 2006 yılında yeniden dizayn ettim. Ortadaki duvarı tadilatla kaldırdık. Tencere yemeği yapıyoruz. 3 kadını hem besliyor hem de boş durmaktan alıkoyuyor! 12 ila 14 arası yemek servisimiz var. Çevredeki esnaflarla birlikte tesadüf sonucu uğrayan müşterilerimiz var. Sürekli müşterilerimize 4 kap yemeği 3 TL’ye, dışarıdan gelenlere de 3.5 TL’ye veriyoruz. Saat 14.00’den 19.00’a kadar da hanımlar geliyor, birlikte oturuyoruz. Sohbet ediyoruz. Çankırı’da hanımların gidebileceği olmadığından oldukça ilgi görüyoruz. Ancak kural saat 19.00’da evlere dağılmak. Bu kurala titizlikle uyuyorum” derken, gözlerindeki mutluluğu da bizlere göstermekten kendisini alamıyordu.

Gözbebeği Yemek Evi, mütevazi bir daire içerisinde hizmet veriyor. Duvardaki “menü tahtası” yarınki yemek listesini de bir gün önceden duyuruyor. Leyla hanımın elinden çıkmış tablolar, salonun duvarlarını süslemiş! Şark köşesi de mekanı ziyaret edenlerin çaylarını keyifle yudumlamaları için gayet rahat döşenmiş… Benim ziyaret günümde menüde “mantı” varmış! Kaçırdım! Ama bir dahaki ziyareti yemek servisinin olduğu saate denk getirmek üzere Gözbebeği Yemek Evinden ayrılırken, 4 kap yemek servisi ile 3 liraya insanımızı doyurabilen “Anadolu kadınının” yeteneğini ve “tok gözlülüğünü” düşünerek merdivenleri inerken, ilk kez yaklaşık 2 yıl önce girdiğim Abalı İşhanındaki böylesi bir haberi nasıl atladığımın cevabını hala kendime vermiş değildim!

Özellikle Karatekin üniversitesinde öğrenim gören öğrenci kardeşlerime gözü kapalı tavsiye edebileceğim mütevazi bir mekan… Hem ev yemeklerinden uzak kalmayacaklar hem de ekonomik fiyatlarla sağlıklı beslenecekler... Tabii mekan ebeveynlere de açık! (Haber: Vedat Beki)

Fotoğraf 1: Leyla Yıldırım şirin mekandaki şark köşesinde. Fotoğraf 2: Mekanın iç görünümü. Fotoğraf 3: Ertesi günün menüsünü bildiren duyuru tahtası.

Meraklısına: Gözbebeği Yemek Evi, Abalı İşhanı Kat 2. No. 23 Tel: 0376.212 04 55

YASAL UYARI: Haber sitemiz 5846 Sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu'na uygun olarak yayın yapmaktadır. Sitemizde yayınlanan haber ve resimler, sitemiz kaynak gösterilmek veya ilgili sayfamıza link verilmek koşuluyla yayımlanabilir. Aksi durumlarda art niyetli kişi ve/veya kuruluşlar ile ilgili her türlü yasal haklarımız saklıdır.